Kapper Martin

Vanmorgen ging ik naar kapper Martin. Martin is al 20 jaar mijn kapper. Toen ik voor het eerst naar hem toe wilde, belde ik hem op en vroeg hem of hij tijd had om mij te knippen.’ Dat hangt er vanaf of jij tijd hebt’ , antwoordde hij. Sindsdien is hij mijn kapper.

Toen ik om ¼ over 9 bij hem kwam, zaten er al vier mensen voor mij. Ik ging met een boek buiten op de bank zitten. Daar zat een man zichtbaar onrustig met zijn telefoon in zijn hand. Hij vertelde mij dat hij voor het eerst bij Kapper Martin kwam, op aanraden van vrienden. ‘Ik was er om vijf voor 9 en toen stonden er al drie mensen’ mopperde hij om te vervolgen met ‘ik kan helemaal niet tegen wachten’. Ik vertelde hem dat de charme van kapper Martin nu juist het wachten is; ‘rustig gaan zitten, krantje lezen, een boek mee, kopje koffie erbij, een praatje’ . Ik vroeg hem waarom hij zo’n haast had. ‘Nergens om’  antwoordde hij ‘ik ben een van de 700.000 werkelozen in Nederland, ik hoef straks nergens heen’ en daarna vertelde hij mij zijn verhaal over hoe hij burned out was geraakt doordat hij in zijn werk te weinig te doen had en vervolgens ontslagen werd. Toen was hij aan de beurt en kon ik mij aan mijn boek wijdden. Na zijn knipbeurt  vertrok hij met een ‘ik kom zeker weer terug’. Zijn haar zat weer goed.

Glimlachend zei Martin later tegen mij; ’zo, je had hem buiten vast ingewijd’.

Een coach kan niet op tegen de verdienste van een goede kapper.